گليم زيرانداز و پوششي پشمي و بدون پرز است كه به صورت دورو  وچاكدار با طراحي ذهني بافته مي شود مواد اوليه مصرفي بيشتر پشم گوسفند است كه پس از ریسيدن و رنگرزي به عنوان تارو پود در گليم بافي بكار برده  مي شود. البته دربرخي بافته ها بجاي نخ پشمي براي تار از نخ هاي پنبه اي نيز استفاده مي گردد. علاوه بر پشم گوسفند از پشم ديگر حيوانات اهلي چون شتر و بز نيز مي توان در گليم بافي استفاده نمود. گليم بافي به عنوان يكي از ابتدايي ترين پوششهاي ذهني باف مردم صحرانشين قدمتي ديرينه دارد. از زمانيكه بشر توانست با بكارگيري ذوق هنري و قوه ابتكار خويش طبيعت را به خدمت آورد ،شيوه هاي اين خدمت رساني را نيز آموخت وروز به روز در بهبود آن قدم نهاد. بافت گليم از اولين گامهاي استفاده از پشم حيوانات براي رفع مايحتاج انسان بوده كه در ادامه و با پيشرفتهايي كه در دارها و بافتها به وجود آمده انواع متفاوتي از اين بافت داري به وجود آمد، چون جاجيم، زيلو، سوماك، ورني و ... كه نه تنها درطرح و نقش بلكه در مواد اوليه و نوع بافت آنها نيز تغييرات اساسي ايجاد شد. نقطه مشترك همه اين بافتهاي به اصطلاح تخت، بدون پرز بودن آنها مي باشد . اين مساله خود موجب شده كه در اصطلاح عام همه اين بافته ها با نام گليم بافي شناخته شود در صورتي كه از لحاظ فني تنها بافته هايي داراي جزء گليم بافي محسوب مي شوند كه در آنها تكنيك بافت يكي زير ويكي رو رعايت شده باشد. دورو بودن گليم از جمله مزيت هاي اين بافته است كه موجب مي شود علاوه بر كف پوش وزيرانداز به عنوان پرده ،رختخواب پيچ ، روانداز، روميزي و .... هم كاربرد داشته باشد. دستگاه گليم بافي يك دار ساده چوبي است كه تارهادر آن با ابزار استوانه اي چوبي با نام کوجي جابجا شده و نخ هاي پود را به صورت زير و رو روي هم قرار مي دهد. دار گليم بافي دوگونه است : 1- دار دائم 2- دار زميني. دار زميني به صورت افقي بوده و بيشتر مورد استفاده عشاير كوچ نشين مي باشد و دار دائم كه ايستاده است و بيشتر در روستا ها وشهرها كه يكجانشيني رواج دارد بكار گرفته مي شود. بافت گليم به روش هاي گوناگوني صورت مي گيردمانند: بافت ساده، چاكدار، بافت دورپيچي، بافت پود اضافي وپود خميده ، بافت پود نما، بافت تارنما.