به هنر آراستن و رویه آرایی پارچه به وسیله انواع دوختهای تزیینی رو دوزی سنتی گفته می شود که معمولا در رابطه با پارچه هایی با زمینه ساده مورد استفاده قرار می گیرد و شامل انواع کوک و گره می باشد. بکارگیری انواع رودوزیها و ابداع شیوه های جدید و ترکیبی در دوره های مختلف از هزاران سال پیش تا کنون وجود داشته است . در ایران نیز ذوق وسلیقه هنرمند ایران فراتر از آن بوده که تنها به بافت پارچه های رنگین و متنوع اکتفا نماید، بلکه توانسته از طریق دوخت انواع مهره ها و نخ های تزیینی زمینه پارچه های ساده ای چون کرباس ، متقال و ... را به نحوه شایسته رنگارنگ و درخشان سازد. استفاده از دوخت های تزیینی در دوره اسلامی رواج بیشتری می گیرد بخصوص از قرن 3 هجري که هنرمندان ایرانی آذین وتزیین پرده خانه خدا با نخ های گلابتون را به عهده گرفتند. امروزه در اصفهان انواع متفاوتی از رودوزی رواج دارد وغالبا به صورت ترکیب چند نوع دوخت با یکدیگر در زمینه پارچه دیده میشود. این دوخت ها بیشتر روی سجاده، بقچه، جلد قرآن، رومیزی، دستمال و ... ایجاد می گردد و طرح های آن شامل نقش محرابی ،بته جقه، اسلیمی و ختایی، نقش بازوبندی، پیچک ترنج و انواع گلها می باشد در ادامه چند نمونه رایج در اصفهان را معرفی می نماییم:

ملیله دوزی: ملیله یا سرمه دوزی نوعی دوخت سنتی است که بسیار رواج دارد. ملیله در واقع همان نقده است که به صورت فنر پیچیده شده و در دونوع اصل وبدل روی پارچه ترمه دوخت می شود. در ترمه به منظور انجام بهتررودوزی سطح پشت ترمه بالایه ای پارچه ای از جنس کتان یا متقال توسط چسب سریش پوشانده می شود . طرح از طریق باسمه منتقل می شود ، سپس متناسب با نوع طرح، ملیله ها در اندازه های حداقل 5/0 سانتیمتری در کنار یکدیگر به شیوه های متناوب دوخت می شود .در نهایت ترمه ملیله دوزی شده با پارچه ای گلدار یا رنگی متناسب با رنگ ترمه آستر می شود.

سکمه دوزی: این دوخت بیشتر روی پارچه هایی انجام می شود که فشردگی تار وپود در یکدیگر زیاد نباشد و بتوان با راحتی با نوک سوزن تار و پود را ازیکدیگر جدا نمود مانند انواع پارچه های کتانی، متقال و... پس از انتقال طرح به پارچه قسمتهایی از طرح مشخص و تار از میان پارچه بیرون کشیده می شود. این عمل از طریق شمارش تار وپود در نقاطی معین و دوخت ان تکرار می گردد. سپس محل بریدن نخها با ردیف هایی از نخ، بخیه دوزی شده و کلیت طرح به صورت مشبک دیده می شود.

قلاب دوزی: قلاب دوزی دوختی است زنجیره ای که غالبا با نخ گلابتون به وسیله سوزنی که نوک برجسته شبیه قلاب دارد انجام می گیرد. این دوخت روی پارچه هایی انجام می‌شودکه تار و پود آن در اثر فروکردن قلاب از یکدیگر باز نشود و اثر قلاب روی پارچه باقی نماند. انتقال طرح به پارچه از طریق گرته برداری باذغال و یا از طریق قالبهای چوبی است. پس از آغشته کردن قالب به رنگ سفید و نوعی چسب آن را روی پارچه می زنند. طرح با رنگ سفید روی پارچه شکل می گیرد و به وسیله آب و حتی کشیدن ناخن روی آن قابل پاک شدن است. در قلاب دوزی قلاب از یک طرف وارد پارچه می شود و نخ را که در سمت دیگر پارچه است بیرون می کشد.