مليله سازي هنر ساخت ظروف و وسايل تزييني نقره است كه از كنار هم قرار گرفتن تعداد بسيارزيادي مفتول نقره در قالب ريز نقش هايي چون اشك، جغه، برگ، پيچك،ترمه و غنچه به دست مي آيد. مليله سازي يكي از مهم ترين و در عين حال ظريف ترين صنايع فلزي ايران مي باشد كه وام دار هنرمنداني است كه با ابزارهاي بسيار ساده با حوصله فراوان به خلق آثاري ارزشمند مبادرت ورزيده اند. مليله سازي سابقه اي ديرينه دارد ، پروفسور پوپ نيز به آثاري از مليله متعلق به قرن 12 م اشاره كرده است .مليله كاري تا قبل از دوره پهلوي به عنوان هنر بومي زنجان در اين شهر معمول بوده است منتها در زمان حكومت رضا خان با مهاجرت تعدادي از هنرمندان اين شهر به تهران و اصفهان در ساير نقاط كشور نيز رواج مي گيرد. براي تهيه نوار مليله، نقره با عيار 100 را پس از ذوب كردن به صورت مفتول در مي آورند سپس آن را حرارت مي دهند و از ميان دستگاه نورد عبور مي دهند. عمل حديده كردن را تا بدست آمدن ضخامت مورد نظر ادامه مي دهند كه به آن نوار مليله مي گويند . مليله ساز بعد از تهيه قالبي كه به شكل محصول مورد نظر است قالب را روي يك صفحه مسي قرار داده و تمام سطح آن را موم اندود مي كند سپس نواري را كه پهنايي بيش از نوار مليله دارد در اطراف قالب مي گذارد تا شكل قالب را به خود گرفته و در موم فرو رود. بعد ازاين مرحله به وسيله پنس پيچ هاي مليله را متناسب با طرح مورد نظر با دقت در كنار هم مي چيند و تمام سطح قالب با پودر تنكا (پايين آورنده نقطه ذوب لحيم نقره) و گرد لحيم پوشانده که طي حرارت دادن، باعث اتصال پيچ ها به يكديگر مي گردد. قسمت هاي لحيم كاري شده بايد به گونه ايي پرداخت شود كه محل هاي اتصال قابل رويت نباشد. ظرافت و در عين حال تميزي كار در هنر مليله بر سطح كيفيت و ارزشمندي محصول توليد شده اثر گذار مي باشد.