هنر ساخت ظروف مسي از طريق چكش كاري شمش و ورقه مس را مسگري می گویند آغاز مسگری در تاريخ همزمان با اولين كشفيات بشر در زمينه آهن ومس و دست يابي به شيوه هاي عمل آوري آن مي باشد. نبودن آثار كوره هاي ذوب فلز در دوره پيش از تاريخ نمايانگر اين معني است كه بشر براي اولين ابزار خود مس طبيعي را با چكش زدن به شكلهاي مورد نظر در مي آورده است. بنابر نمونه هاي بدست آمده و در اوايل هزاره چهارم پيش از ميلاد مس مصرف عمومي يافت وبراي ساختن پيكان، درفش، سنجاق و .... آنرا چكش كاري مي كردند. وجود معادن مس دركرمان ، انارك و اصفهان از پيش از باستان تاكنون موجب شده كه امروزه نيز مسگري در اين شهرها  رواج داشته باشد. محصول عمده مسگر ظروفي با شكلها واندازه هاي گوناگون است. ظروف كوچك را از يك تكه مس، چكش كاري مي كنند و اغلب تو گود هستند. در اين مورد ابتدا مس را با چكش كاري باز مي كنند و پس از هردور باز كردن يك تاب به آن مي دهند. اشيا بزرگتر را نيز به همين طريق از ورقه هاي گرد به دست مي آورند، اين كار نيز به مهارت و استادي فراوان نياز دارد .گاهي اوقات ظروف متناسب با اندازه و يا فرم آن از دو قسمت ساخته مي شوند ابتدا صفحه را خم كرده به شكل استوانه اي درمي آورند وسپس يك صفحه گرد را به دست گرفته لبه آن را با چكش زدن به سمت بالا آورده وآن را به آرامي گود مي كنند. اين كار باچكش چهار سو انجام مي شود. محل اتصال آنها درز دندانه اي است كه نوعي مفصل زبانه و كام است به اين كار در اصطلاح سنتي هم كردن مي گويند. پس از چكش كاري و ايجاد فرم اوليه استاد كار به وسيله يك چكش بدون دسته كه در واقع يك قطعه فولاد آبداده تخت است و به قالب تنه معروف مي باشد رويه كار را صاف كاري كرده تا اثرات چكش كاري را تا حد ممكن از بين ببرد. مسگر اعم از اينكه روي ورق مس كار كند و يا مس را از گدازنده تهيه كرده باشد، هميشه كار خود را با ورقه هايي كه داراي ضخامت بيشتري هستند شروع مي كند و محصول نهايي نازك تر از مس مصرفی خواهد بود. محصولات معمولي مسگر ها ديگ، ديگچه، سرديگ و همچنين آبكشهاي بزرگ، تنگ و سينی هاي مختلف است. آن قسم از محصولات مسگري كه بيشتر جنبه مصرفي دارد طي عملي با نام سفيدگري قلع اندود شده و سفید می گردد. بدنه مسي ساخته شده به وسيله حرارت داغ  شده و سپس با لايه اي از قلع پوشانده            مي شود. سفيدگر لزوما مسگر نيست و بیشتر در سفيد گري تجربه دارد.