سفالگري هنر فرم دهي گل در اشكال متفاوت با استفاده از تركيب همزمان نيروي بازو به همراه ذوق و ابتكار و خلاقيت هنري ميباشد. بي شك سفالگري قديميترين هنر – صنعتي است كه بشر اوليه آنرا براي رفع مايحتاج زندگي مادي و روحاني در دل طبيعت کشف و به كار گرفته است. اولين نمونه هاي سفالي مربوط به هشت هزار سال قبل از ميلاد مسيح است كه بدون استفاده از چرخ سفالگري و در كنار آتش و بدون كوره پخته مي شده است و بيشتر براي نگهداري مواد غذايي به كار می رفته است. ايران نيز در اين تاريخچه كهن سهم بسزايي دارد چرا كه اولين چرخ سفالگري و كوره پخت سفال در مهد سفالگري جهان يعني در تپه سيلك كاشان يافت شده است. به نظر ميرسد اختراع چرخ سفالگري در ۳۵۰۰ ق.م ضمن تسريع در عمل سفالگری  موجب بروز تحولات شگرفي در اين شاخه هنري مي گردد كه تا به امروز ادامه داشته است.

سفالگري غالبا با گل رس قرمز به صورت دستي، قالبي و چرخکاری انجام مي شود ولي استفاده از ديگر گل ها چون گل سياه و گل سفيد نيز همواره وجود داشته است. بكارگيري شيوه قالبي و دستي تا قبل از ابداع چرخ سفالگري براي ساخت انواع گوناگون بدنه ها و حتي ظروف مدور كارايي داشته ولي بعد از اختراع چرخ این روشها بيشتر براي ساخت ظروفي به كار ميروندكه اشكال هندسي داشته و يا امكان ساخت آن روي چرخ فراهم نمي باشد. ظروفي كه روي چرخ ساخته مي شوند متحتدالمركز بوده و به آساني به فرمي كه مد نظر باشد شكل مي گيرد. بدنه هاي سفالي اعم از ظروف دست ساز يا چرخكاري شده پس از ساخت مقداري از رطوبت خود را از دست مي دهند كه به اين حالت چرمينه مي گويند. بيشتر تزئيناتي كه روي سفالینه ها قبل از لعاب كاري انجام مي شود در اين مرحله مي باشد چون گل در حالتي است كه در عين نرم بودن چسبنده نيز نمي باشد و به راحتي مي توان نقوش را با ابزار هايي چون گل كن، سوزن و ... اجرا نمود. اين تزئينات شامل انواع مختلف شيوه حكاكي برجسته كاري، مشبك كاري، تراش و ... است كه بدنه ساده را به سطحي پر نقش و نگار مبدل مي سازد. بدنه ها پس از خشك شدن كامل در دماي ْ۹۵۰ در كوره پخته شده و به اصطلاح سنتي بيسكويت مي شوند. ظروف يكبار پخت پس از نقاشي، رنگ آميزي و لعابكاري مجددا در كوره در دماي ْ۱۰۰۰ پخته مي شوند تا لعاب به بدنه بچسبد.

​نقاشي به دو صورت زير لعابي و رولعابي مي باشد. در اصفهان بيشتر نقش هاي گل و مرغ و بالخصوص نقش ماهي به صورت زير لعابي و با نام نقاشي هفت رنگ كار مي شود. از ديگر انواع نقاشي زير لعابي مي توان به سفال آبي فيروزه اي شهرضا اشاره نمود كه در جهان شناخته شده است و نقوش خطي سياه رنگ را زير لايه اي لعاب فيروزه اي نمايان ميسازد. از ديگر توليدات متمايز شهر اصفهان چرخكاري با گل سفيدرنگ ميباشد كه به دليل مشقت هايي كه درساخت آن وجود دارد به طور خيلي محدود كار مي شود. ظروف بدنه سفيد به ظروف بدنه سنگي نيز شهرت دارند و نمونه هايي از آن در شهرستان نطنز ساخته ميشود كه به شيوه نقاشي زيرلعابي به دو صورت خطي و برجسته ترئين ميگردد. ازجمله ويژگيهايي كه در سطح كيفي ظروف سفالي اثرگذار است ميتوان به ظرافت نقش و نگار، ترك نداشتن لعاب بدنه، سبكي و عدم وجود دانه هاي آهكي در بدنه هاي رسي اشاره دارد.