قلمكار هنري است كه به خلق پارچه هاي باسمه اي (قالبي) رنگي با مصارفي چون سفره، روميزي، سجاده، كيف و ... از طريق تكنيك چاپ بر روي پارچه پنبه اي كرباس شكل ميگيرد. توليد طرحهاي رنگي و نقوش روي پارچه به وسيله باسمه يا قالب ظاهرا در سده چهارم پيش از ميلاد در هند به وجود آمده است و از آنجا به اسكندريه وارد شده است . در دوره ساسانيان چاپ روي پارچه در ايران تكامل يافت و روشهاي نويني در تزيين پارچه هاي پشمي و كتاني ابداع گرديد. اين هنر در دوره صفويه در اصفهان به طور عام رواج ميگيرد. قلمكارسازان را چيت ساز نيز مينامند چرا كه در زبان فارسي واژه چيت به معناي پارچه هاي چاپي است. روشي كه امروزه بيشتر قلمكارسازان اصفهان به كار ميبرند باسمه چهار رنگ ناميده ميشود (مشكي،قرمز،آبي،زرد) كه از مدتها پيش به دليل سطح بالاي توليد جايگزين قلم مو و رنگ گرديده است. جنس قالبها به منظور اينكه در دراز مدت شكل خود را از دست ندهد از چوب درخت گلابي است. در چاپ قلمكار پارچه در مرحله اول با توجه به كاربرد آن به شكل موردنظر برش خورده و اطراف آن ريشه تابي ميشود . رنگها عمدتا از رنگدانه اي گياهي به دست مي آيد و عامل اصلي ثبات رنگ نيز همين مساله ميباشد به عنوان نمونه رنگ مشكي از پوست گردو و رنگ قرمز از نوعي سنگ به نام زاج سفيد و ريشه هاي گياه روناس، رنگ آبي از پودر لاجورد و شيره انگور، رنگ زرد از پوست انار شيرين، رنگ سبز از انار شيرين، در كنار عامل چسبنده اي چون كتيرا بدست مي آيد . پس از رنگ آميزي به وسيله مهرهاي چوبي رنگهاي اضافي از سطح كار شسته ميشود كه در اصطلاح سنتي به اين عمل صحرا كاري مي گويند . طي شست و شو رنگ قرمز كه فرارتر است كمرنگ ميشود براي احيا رنگ قرمز پارچه ها را در پاتيل هايي كه درون آن پوست انار و روناس است ميجوشانند . پس از اين مرحله به منظور شفافيت زمينه كار پارچه ها را در پاتيل آب سرد و پوست انار غوطه ور ميسازند اين عمل موجب كرم رنگ شدن زمينه ضمن حفظ تمامي رنگهاي سطح پارچه ميگردد. ثبات رنگ نشانه كيفيت محصول توليد شده ميباشد بنابراين به وسيله يك دستمال سفيد مرطوب و كشيدن آن روي پارچه به آساني ميتوان به سطح كيفيت پارچه قلمكار پي برد.